S33E14 "I'm Going For a Million Bucks"

Stach

Aż musiałem się zalogować i skomentować ten finał.

Ogólnie jestem na nie. Zupełnie mi się nie podoba w jaką stronę to poszło i ogóle idzie Survivor. Nawet na początku kibicowałem Adamowi, ale od momentu, w którym w każdym odcinku płakał kilka razy to mnie zaczęło to drażnić. To pewnie nawet głównie nie jego wina, a bardziej editu, ale mnie po prostu to nie bierze.

Nigdy nie lubiłem jak ktoś za bardzo obnaża się ze swojego życia prywatnego w telewizji a jak jeszcze przy tym płaczę to tylko to potęguję moją niechęć. Oczywiście współczuję jemu i jego rodzinie i nigdy nikomu nie życzę źle itp. itd. Ale brutalnie powiem, że przez to w jaki nachalny sposób było to pokazane w tym sezonie to mnie to nie ruszało. Osobiście uważam, że jechanie na takich emocjach, wyciskanie łez widzom i wymuszanie współczucia w takim programie jest niesmaczne.

Na prawdę kilaka razy oglądając surva zaszkliły mi się oczy przez te wszystkie sezony, ale nie tym razem.

Pomijając to wszystko, sezon nie był zły moim zdaniem. Zwycięzca też nie był jakoś bardzo zły, choć bym na niego nie zagłosował.

Jack

Ciriefan, masz rację, że David pewnie kiedyś powróci. Powiedział w wywiadzie, że otrzymał propozycję gry w sezonie 34, ale jej nie przyjął. Nie wyklucza jednak udziału w programie w którymś z kolejnych sezonów.

Stach, na tym to polega. W każdym reality musi być jakaś "historia". Uczestników dobiera się pod klucz, a później gra na emocjach. I niektórzy to kupują. Może nie podam konkretnego przykładu z Survivor, ale z The Amazing Race. Mnie takie łzawe historie denerwują i np. nie przepadałem za parą Margie/Luke, a wiele osób z USA im kibicowało i nawet przyłączyli się do akcji zbierania podpisów z prośbą o ich powrót...
Ale masz rację. Odnoszę wrażenie, że w początkowych sezonach chodziło o coś zupełnie innego. Bardziej eksponowany był element przetrwania, lojalność wobec siebie, walka ramię w ramię czy współpraca. Teraz mamy "voting bloc", "trust cluster" itp.

Maciej-os

Wygrał Adam, no cóż powiedzieć, sam nie wiem. Ja osobiście zagłosowałbym (chyba) na Hankę. Ona grała naprawdę dobrą grę, wiedziała o prawie wszystkich eliminacjach (tylko o Mikejli chyba nie). Czy Adam wygrał historią o mamie? tego się już nie dowiemy. Ale wygrał to wygrał nie ma co drążyć tematu. Nigdy wszyscy nie będziemy zadowoleni ze zwycięzcy.

Sezon początkowo słaby nawet bardzo. Po połączeniu dało się oglądać i to nawet z przyjemnością czekałem na każdy kolejny odcinek żeby dzisiaj emocje mi opadły, może to z eliminacji Jay'a bo jaki był taki był ale taka pozytywna energia od niego biła że czekam na jego powrót.

Szkoda ze David odmówił i wzięli Zake,

Sylvia

marinhos

Wow. Jesteśmy świadkami czegoś niesamowitego. Nasze ulubione show w końcu dojrzało. Nie spodziewałem się tego po sezonie o nazwie Starcy vs. młodzi, ale to był najlepszy sezon od wielu lat. Chyba nigdy w historii nie mieliśmy tak wielu dojrzałych zawodników, tak doskonale rozumiejących czym jest ta gra, z tak zdrowym i mądrym podejściem.

Żałuję, że nie wypowiadałem się wcześniej, bo znowu bym okazał się prorokiem. Ale od pierwszych odcinków wiedziałem, żę Jay I Adam to świetni zawodnicy, którzy przejdą do legendy.

Jay to jeden z najbardziej genialnych zawodników jaki kiedykolwiek grał w tę grę! Taki Joe GoldenBoy 2.0. Blindnside Michaeli, to chyba najbardziej genialny ruch w ciągu ostatnich lat. Świetny gracz, na trzeźwo podchodzący do rozgrywki, rozumiejący zagrania innych i czym jest gra. Coś pięknego. I uwierzcie mi, jeszcze nie raz go zobaczymy w tym programie. Widziałem to od momentu jego rozmowy z Adamem na plaży.

Dave zaimponował mi stworzeniem sztucznego immunitetu. Zagranie godne Ozzyego, nabrał nawet najlepszego gracza tego sezonu. Tylko skąd on wziął farbki? Czyżby pozostałość po tworzeniu flagi? Nic innego mi nie przychodzi do głowy.

Adam dobry gracz na poziomie, ale bądźmy szczerzy, wygrał tylko dlatego, że miał historię z umierającą matką. Ale i tak był w moim prywatnym top 3 tego sezonu, i w końcu wygrała osoba, która na to zasłużyła swoją grą.

Ten sezon był świetny, w końcu doczekałem się tego na co zawsze liczyłem: gry czysto strategicznej i to było wspaniałe w tym sezonie. Takiej mądrości zawodników nigdy wcześniej nie widziałem.

Jack

elvis329

Sezon oceniam na plus.Ciekawy kontrast pomiędzy Gen x a Millenials sprawiał że dało sie to oglądać.Finałowa trójka była mi obojetna chociaż wolałem żeby wygrał Ken.

XanderDE

[link widoczny dla zalogowanych]

Najciekawsze są komentarze damnbueno Smile

Baltar

Witam wiecie o co chodzi z odcinkami na sieci ostatni odcinek urywa sie tuz przed podaniem wynikow masakra ;] no i nie widze nigdzie reunion jak posiada ktos namiar na dobry odcinek szepcik Smile

Meciek

Wyniki głosowania jurorów zostały ogłoszone na początku Reunionu. A co do linku do odcinka - spróbowałbym watchseries albo projectfreetv, ale nie wiem, czy tam będą.

tombak90 · Wysłany: Nie 4:07, 05 Mar 2017 Temat postu:

Odpuściłem sobie ten straszny finał na baaardzo długo, nie będąc przekonanym, kiedy przyjdzie ten dzień, w którym najdzie mnie ochota na przyjęcie na klatę tylu szlochów i tylu spazmatycznie wykrzywionych mord w jednym miejscu. Słowom ajw lernd i ajw transformd nie było końca i w ogóle zalatuje mi tu coraz większym sekciarstwem – na szczęście w Australii te konfy wyglądają jakoś normalniej i ludzie koncentrowali się w nich raczej na tym, pod jakim kątem piznąć koledze bambusem w łeb na najbliższej Radzie, zamiast na filozoficznych bajbrach i sraniu o tym, jak bardzo ich życie zostało odmienione przez całe to ekspiriens.

Generalnie, po obejrzeniu tego wszystkiego, czuję się naprawdę złym człowiekiem i aż widzę przed oczami surowe lico Probsta, który jest zażenowany moim brakiem powagi i grozi mi palcem za to, że ani razu sobie nie płakłem.

Sezon jako całość był naprawdę parszywy. Okidoki, było kilka słodkich blindsidów (ŁUUUOOOOOOT? Laughing

), ale co z tego, skoro primo: „w tych czasach” mamy je właściwie co sezon i możemy się już nimi udławić, a secundo: po edicie i tak wiadomo było, że jakie straszne hece by się nie zadziały, to Davidek dojdzie do ostatniego epa i na Reunion wszyscy będą go – rzecz jasna z tylnych rzędów – poklepywać po ramieniu, winszując tego, że jest nerdem. Podobnie niemal przesądzony był los Adama.

Jedyne dwie osoby z ostatniego epa, które od biedy darzyłem jaaaakąś tam sympatią, a więc Jay i Bret, zostały rzecz jasna ukatrupione w pierwszej kolejności. Na etapie F4 nie miałbym właściwie nic przeciwko, gdyby ktoś zaproponował mi hej tombak, a co ty na to, gdyby tak cała ta gromadka poszła sobie gęsiego jebać się na ryj.

Czy zwycięzca jest zasłużony? Hel noł! Był zaangażowany w politykę, jak wszyscy w tym szlachetnym sezonie, ale jak tak sobie myślę, drążę i kontempluję, to jakoś nie mogę sobie przypomnieć ani jednego ruchu, który byłby sensowny i byłby taki naprawdę jego, ale że jego-jego, podpisany markerem ADAM Z SURWAJWOR. No, może poza oskalpowaniem Miss Figgy w pre-mergu. Zaiste, arcy groźna przeciwniczka, kłaniam się.

O wiele chętniej przyznałbym trofeum Hannie, która mimo wielorakich posraństw na wcześniejszych etapach, na sam koniec dokonała najbardziej istotnego ruchu, czyli przekonała Ken’a aby wreszcie przestał się bawić w pieprzonego Rona Wesley’a i zrzucił swojego Harry’ego z miotły, by ktokolwiek poza nim mógł cokolwiek osiągnąć w finale.

Niestety, Hannah nie przewidziała jednak, że kto inny jest prawdziwym zagrożeniem – i to nie w jakiejś tam pfff-strategii, jakiejś tam pff-sołszal gejm, czy innych nic nie wartych szmujach mujach, ale w tym, czym prawdziwy Sole Survivor powinien się odznaczać – w smutnej historii rodzinnej. Mimo, iż dziewczyna próbowała się nieźle sprzedać, że ładnie zawrzaskiwała wszystkich w odpowiedziach na finałowe pytania, tego już niestety przebić nie mogła. Szansę miałaby jedynie w przypadku, gdyby program kręcono w latach czterdziestych – wówczas, z uwagi na swoją etniczność, miałaby zapewne jakieś fanty, żeby wystartować w tej licytacji.

Od skrajnej, etiopskiej wręcz biedy, już naaawet Ken wydaje mi się chwilami bardziej zasłużony od Adama, bo gdyby lepiej rozegrał to wszystko na FTC, mógłby wcisnąć ludziom, że od początku miał taki właśnie skrzętny plan, aby uczepić się jak plankton albo inna Natalie White swojego gejmplejera, który doprowadzi go do ostatnich rozdań, a potem, na samym końcu, dać mu w ramach podziękowania łupnia w szczękę.

Czy Adam powinien był opowiadać o historii mamy? Moim zdaniem nic nie stało na przeszkodzie – w końcu jest to, jakby nie było, ważne i tragiczne wydarzenie w jego życiu, a o czymś muszą tam sobie przez te żmudne 39 dni szczebiotać, co by kota nie dostać. Osobną kwestią jest jednak to, KIEDY o tym powiedział. Serio, po ostatnim pytaniu, tuż przed głosowaniem? Laughing

Bardziej żenujące byłoby już chyba tylko gdyby poczekał aż głosowanie się rozpocznie, podbiegł na ten śmieszny mostek, chwycił taką Michelle w połowie drogi za majtki i szepnął ej czekaj, powinnaś się jeszcze o czymś dowiedzieć Laughing

Chyba nawet na miejscu jego mamy, niech jej ziemia lekką będzie, zażenowałbym się takim widowiskiem i w ostatniej godzinie przełączył sobie kanał na Kardashianki.

Całościowo najlepszym strategiem okazał się moim zdaniem David. Cały sezon spędziłem na nienawidzeniu jego, jego przygłupiego bodyguarda Kena i ich pingwinicy (ta na szczęście dostała złego kamienia i nie straszyła swoją obecnością do końca). Ale mimo hejtu do tego trio, z bólem dupy muszę przyznać, że David poczynał sobie najlepiej – a przynajmniej przy pomocy Leśnych Skrzatów Jeffa Probsta zagrał rolę osoby, która najlepiej sobie poczyna. Poza znajdowaniem idoli, potrafił się zabezpieczać na inne sposoby – najpierw zgrywając nie-zagrożenie, a potem, gdy już się nie dało ukryć jaki z niego chochlik, sprawnie utrzymywał przy sobie numerki i prawie żadna Rada nie wymknęła mu się spod kontroli.

Automatycznie kibicowałem kolejno każdemu, kto miał w bliższych lub dalszych planach przyfasolić w zęby Davidowi i jego wyżej wymienionej mafijce – najpierw był to Paul, potem Zeke, Sunday, Bret, a na końcu Jay, na którego to powrót najbardziej liczę w przyszłości.

Czego mi w tym sezonie brakowało? Przede wszystkim – paradoksalnie – elementu ludzkiego. Jakichś bardziej wyrazistych relacji, dram. Teraz nikt nie skacze sobie do oczu, bo psuje to ich koncepcję ostrożnego i uprzejmego gejmplejera. Może to i mądre, nie powiem, ale w odbiorze cholernie nudne – coś jakby oglądało się relację live z pojedynków Kasparowa. Zacne ruchy, milordzie, ale proszę pozwolić, że sobie kimnę na momencik.

Przyszły sezonie, napraw to. Oby Sandra i Tony rzeczywiście wzięli się nawzajem za kłaki.

XanderDE · Wysłany: Nie 11:13, 05 Mar 2017 Temat postu:

tombak90 · Wysłany: Śro 1:47, 08 Mar 2017 Temat postu:

marinhos · Wysłany: Czw 5:18, 09 Mar 2017 Temat postu:

Tobak90 jak zwykle fantastyczna recenzja, bardzo celnie wszystko opisane.