Top 3 strategów

tombak90

Ateusz, robota mnie przywaliła i wkręciłem sobie, że jeśli chwilowo nie przystopuję z survomaniactwem i paroma innymi rzeczami, to zleceniodawcy wykopsają mnie na zbity łeb, wyląduję na bruku, zacznę żebrać pod Mostem Rocha i w ogóle umrę w nędzy & rozpaczy. A potem na fejsie kolejno zaczęły mi strzelać zęby spoilery z odpuszczonych odcinków (aż musiałem ich znielubić Very Happy

), co powoduje, że na razie nie chce mi się ich nadrabiać. Ja z tych, co lubią niewiadome, niespodzianki i stany przedzawałowe czy nie odpadnie Julka. Ale dzięki za miłe słowo, pewnie w najbliższym czasie jednak nadrobię i skrobnę parę głupot, bo w sumie i tak je skrobię, tylko nie tam, gdzie trzeba.

frasiek

tombak90

No aż w taki dadaizm to bym jednak nie popadał, gdyby nie istniały kompletnie żadne kryteria, kanony i prawdy wiary, to doszczętnie byśmy zgłupieli i szybko wyszłoby nam, że Woo, Drew czy Nina mogą być uznani za lepszych strategów od takiego-o-właśnie-Briana, czy innej Kim Very Happy

Nie przypuszczam, żeby dało się znaleźć jakieś hiper-zayebiaszczy sposób na ustawienie w idealnym rankingu całego sryliarda Robinsonów, których dotychczas mieliśmy zaszczyt bądź mękę gościć na ekranach i na przydzielenie im punktów za strategię z dokładnością do jednej setnej. Ale takie najbardziej ogólne kryteria klasyfikowania kogoś jako lepszego, bądź gorszego od kolegi, to na pewno można sobie powydzielać. Dla mnie to miks kilku elementów: to na ile odniósł sukces - zwycięstwo lub liczba przetrwanych rad, to czy wypracował jakiś plan, który mu ten awans zapewnił, czy leciał sobie na yolo, albo przynajmniej to, czy nie walił bobów we własne gniazdo samemu prosząc się o eliminację/ o perlisty śmiech jurorów w finale

marinhos

frasiek

frasiek

marinhos

Tu nie chodzi o poglądy a odczucia. Gościu grał na 100%, popełnił błędy, ale grał na 100% jak nigdy inny w historii. (poza Richardem Hatchem i Bostonem Robem Mariano)

Jak ktoś oglądając Russella miał odczucia, że to najlepszy strateg w historii, nie mylił się.

Russell jest jak arcycdzieło, może się podobać lub nie, ale bez względu na gusta pozostaje arcydziełem.

Kobra

Ta dyskusja powoli staje się przytłaczająca.

marinhos albo źle dobierasz słowa, albo przeczysz sam sobie

ciriefan

marinhos

Zrozumcie, że to jest show telewizyjne, a nie zawody sportowe. Żeby wygrać w tę grę trzeba wyeliminować innych, nie ma innej opcji. Russel był mistrzem jeżeli chodzi o skuteczność, widowiskowość i piękno gry.

To co dzieje się później na radzie to sytuacja,w której główny rozgrywający zabiera ze sobą osoby z sojuszu potrzebne do zwycięstwa. Te osoby nie zrobiły absolutnie nic, żeby wygrać. Głosowały tak jak kazał mu rozgrywający, a sędziowie wybierały na złość tę drugą osobę, która nic nie zrobiła, ponieważ czuły się urażone zdradą sojuszu czy blindsidem. Ile razy ja to widziałem? Na 30 finałowych rad taka sytuacja miała miejsce co najmniej 20 razy! 20 razy! Najdoskonalszy przykład to Amber wygrywająca z Bostonem Robem Mariano.

Dlatego dla mnie największy podziw i najlepszą strategię prezentuje osoba, która ustawia grę tak jak mu się to podoba. W czym Russel osiągnął mistrzostwo. Dlatego dla mnie najważniejszy jest sposób w jaki osoba eliminuje innych, żeby zajść jak najwyżej

Nie znam innego programu z tak dobrą produkcją, editem i widowiskowością. Dlatego jest to najlepsze show jakie kiedykolwiek powstało. Cieszmy się tym co jest i doceniajmy emocje jakich dostarczył na Russell swoją grą i sposobem w jaki to pokazano.

Umbastyczny

To forum żyje, aż się dołączę Very Happy

UWAGA: poniżej znajdują się spoilery z Russelowych sezonów

Kobra

Naprawdę nie chce mi się prowadzić tej dyskusji, ale sam sobie udowadniasz, że Russell jest złym strategiem. Co z tego, że dojdzie do końca jeśli nie potrafi zrobić tego w taki sposób, aby dostać głosy? I co z tego, że jurorzy są bitter? Mogą być. Ich święte prawo, a jego sprawa jak zrobić, aby ludzie się nie wściekali na niego i to jest właściwa strategia. Jeśli ktoś wygrywa to znaczy, że podziałało. Tak, te 20 razy podziałało. Imo gra mądra to gra o milion, a gra "efektowna" to gra o drugą szansę.

damian300d

OMG jak czytam te wszystkie posty marinhosa to aż wyobrażam sobie taki ołtarzyk ku czci i chwale Russella Very Happy

frasiek

tombak90

Russell jest trochę jak Pokemony. Wyrasta się z niego. Czytając usprawiedliwienia Fana Cirie za grzechy młodości, stwierdziłem, że ze mną było w pewnej mierze podobnie - na dodatek zacząłem oglądanie Surva właśnie od sezonu 19 (#BoCzemuNie, #TombakLogic, #NieBendeJakInniBoMamSfujMusk). Byłem jeszcze gorszym prorussellowym rojbrem, niż Marinhos. Chodziłem wtedy po TwojejTubie starannie uważając, żeby nie pominąć żadnego antyrussellowego posta, pod którym mógłbym poradzić danemu autorowi, by współżył sam ze sobą, ewentualnie ze swoją mamą, która i tak współżyje już ze wszystkimi wokół, nie wyłączając zwierząt domowych.

Ale potem przyszły lata, kilka dodatkowych klepek (nie za wiele, ale zawsze), masa innych widzianych sezonów i dodatkowe refleksje, po których na łysej pale powoli zaczęły pojawiać się bruzdy - dalej go lubię i w dużej mierze cenię jego grę, ale za NAJlepszego stratega ever bym go za cholerę nie uznał Laughing

Marinhos, może jest to też jakiś sposób dla Ciebie. Odczekaj parę lat, podróżuj, ruchaj, skacz na bungee, pal jointy, kontempluj - słowem, niech życie płynie. W jakimś 2020 wejdź na ten temat znowu (o ile w europejskich internetach nie będzie jeszcze wtedy zakazu pisania od lewej do prawej) i powiedz nam, czy gówno Russella dalej według ciebie nie śmierdzi Very Happy

Póki co, proponuję zastanowić się czy udana STRATEGIA to dla Ciebie a) zrobienie rozjebundy, czy może b) obmyślenie i zastosowanie planu prowadzącego do sukcesu. Czas start, tyku-tyk, telefonu do przyjaciela nie przewidujemy... bo może okaże się, że w ogóle inaczej pojmujesz strategię, niż większość, wtedy wyjdzie na to, że ostatnie trzy strony dyskusji są funta kłaków warte.